omroep flevoland

Nietsvermoedend liet ze haar hond uit in de buurt van Sportpark de Marken in Almere-Haven, toen ze plotseling de bosjes in werd gesleurd. Daar werd ze maar liefst 45 minuten lang op gruwelijke wijze verkracht. "Toen ik haar voor het eerst weer zag, wist ik meteen: ik krijg mijn moeder nooit meer terug", zei de dochter van het Almeerse slachtoffer dinsdag in de rechtszaal. "Ze is stukgemaakt."

De vrouw had drie maanden ervoor een kleinkind gekregen. "Ze werkte, was een levenslustige vrouw. Maar sinds de gewelddadige verkrachting is haar leven voorgoed verwoest en is ze onherkenbaar geworden. Ze leeft volledig in angst, mijn moeder is mijn moeder niet meer", legde haar dochter de rechtbank uit.

'Agressief, sadistisch en doodeng'
Dat de verkrachting in de bosjes diepe sporen naliet, benadrukte ook de advocaat van het slachtoffer. "Het was agressief, sadistisch, doodeng. Ze was er echt van overtuigd dat ze het niet zou overleven." Ze moest bovendien verhuizen uit Almere, omdat de verkrachter zei dat hij wist waar ze woonde.

Volgens de officier van justitie moet de 48-jarige Sheridan R. uit Almere de dader zijn geweest. Hij zei op 16 juli vorig jaar tegen haar: "Ik heb op je gewacht, ik heb je gevolgd en ik neem je mee naar huis", waarna hij haar meesleurde.

De verkrachting ging volgens haar gepaard met veel geweld. "Het leek wel een horrorfilm", zei de aanklager daarover. De keel van het slachtoffer werd zelfs dichtgeknepen. "Ik dacht op dat moment: Oké, dan ga ik dus hieraan dood", vertelde ze bij de politie.

Ze overleefde de aanval wel en wist aan haar belager te ontkomen door geritsel in de bosjes. De verkrachter hoorde dat en sloeg opeens op de vlucht. Hij nam de telefoon van zijn slachtoffer mee.

Find my iPhone
Een cruciale fout, zo bleek later. Want via Find my iPhone kon het mobieltje worden getraceerd op een boot niet ver van het plaats-delict. Toen de politie daar aanbelde, deed R. open. Hij voldeed aan het signalement van de dader, had inderdaad de telefoon van de vrouw en mocht meteen mee naar het bureau.

R. wilde hier niks vertellen over zijn rol in dit verhaal. Hij zou alleen tegen agenten hebben gezegd dat ze hem niet konden pakken, omdat er geen bewijs was. Maar dat bewijs is er volgens de aanklager juist overvloedig.

Niet alleen vanwege de telefoon en het signalement dat het slachtoffer opgaf, zijn dna werd ook gevonden op het lichaam van de vrouw. Net als haar dna op hem zat. R. had bij zijn aanhouding bovendien allemaal krassen en schrammen op zijn lichaam, die passen bij het verhaal van de vrouw dat ze heeft gevochten voor haar leven.

Hij zou tien dagen voor dit voorval ook al over de schreef zijn gegaan in Almere. Ook toen zou een vrouw die haar hond uitliet door hem zijn vastgepakt. De vrouw wist te ontkomen, mede dankzij haar hond die tegen de belager opsprong en tussen hem en zijn baasje in bleef staan. Dna-sporen op haar shirt en wang linken de Almeerder volgens de officier ook aan deze zaak.

Acht jaar cel geëist
Voor deze poging tot gijzeling en de verkrachting, poging tot doodslag en de diefstal van de telefoon tien dagen later, eiste de officier acht jaar cel en tbs met dwangverpleging tegen R.. Hij zou beide slachtoffers ook schadevergoedingen moeten betalen.

R. werd al eens veroordeeld voor verkrachting van een minderjarige en een bedreiging met een verkrachting. "Alleen tbs met dwangverpleging kan vrouwen in onze samenleving beschermen tegen deze man", legde de aanklager haar strafeis uit.

De dochter van het verkrachtingsslachtoffer vroeg de rechtbank om R. 'voorgoed uit de samenleving te houden'. "Ik smeek het u. Anders pakt hij misschien een keer uw vrouw, dochter, moeder of oma."

De verdachte zelf deed er tijdens de rechtszaak grotendeels het zwijgen toe. "Ik heb niet meegewerkt aan de psychische onderzoeken in het Pieter Baan Centrum (PBC), omdat ik geen stoornissen heb. En ik wil niks zeggen, omdat ik me te veel schaam."

Laf, vond een van de slachtoffers. In haar slachtofferverklaring haalde ze naar R. uit. "Ik denk dat je niet wil leren van je fouten, je neemt er totaal geen verantwoordelijkheid voor. Ik wil in elk geval dat je nooit meer iemand aan kunt doen, wat je ons hebt aangedaan."

Vonnis over twee weken.