omroep flevoland

Het begon met een roeping toen hij 16 jaar oud was en daarna waren Jo Bosma (91) en het Leger des Heils onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het werk voor het Leger bracht hem op verschillende plekken in het land, van Maastricht tot Enschede en van Rotterdam tot Groningen. Tegenwoordig woont hij in Almere. In het boek 'Dienstbaar & Strijdbaar, een leven gedreven door God', heeft Monique Casiez zijn levensverhaal opgeschreven.

Toen Jo Bosma een jaar of 16 was, nam z'n moeder hem mee naar een bijeenkomst van Youth for Christ. "Die avond voelde ik dat ik een roeping had, dat ik iets wilde betekenen voor mensen", staat in het boek beschreven. In Het Gesprek zegt hij daarover: "Het overweldigde me gewoon. Op die avond had ik de behoefte om mijn leven toe te wijden aan God. Ik wilde mijn leven anders indelen, iets zijn voor mensen."

Bosma ging daar waar hij nodig was
Bosma was 70 jaar samen met zijn vrouw Ina, die in 2020 overleed. Ook zij was bij het Leger des Heils. Het stel kreeg een zoon en kwam door het werk voor het Leger des Heils op veel verschillende plekken terecht.

"Voor mij was dat anders dan voor mijn lieve vrouw. Voor haar was die hechting aan een gemeenschap heel sterk. Voor mij ook, maar ik had meteen weer nieuwe uitdagingen bij een nieuwe aanstelling ergens anders. Ik ging daar waar ik nodig was."

Monique Casiez heeft het levensverhaal van Bosma op papier gezet. Het levensboek is een initiatief van Humanitas, de stichting die ondersteuning biedt aan mensen in kwetsbare situaties.

Vrijwilligers schrijven de verhalen. Casiez noemt Bosma een inspiratiebron. "Het is een heel bijzonder mens. Ik kende het Leger des Heils eigenlijk heel slecht en door Jo ben ik gaan zien wat ze allemaal doen. En zeker in deze tijd waarin van alles gaande is in de wereld, geeft het een gevoel van hoop dat je met een klein gebaar wat kunt betekenen voor iemand."

Af en toe een beetje streng
Het was niet heel makkelijk om het verhaal van Bosma op papier te zetten, glimlacht Casiez. "Hij is best wel breedsprakig. Als hij begint te vertellen, wordt het al gauw een groot verhaal. En je probeert toch een beetje de kern te vatten natuurlijk. Dus ik moest af en toe ook wel een beetje streng zijn." Uiteindelijk duurde het een jaar voor het boek er was. Afgelopen maand is het gepresenteerd.

Rode draad in het boek is het opkomen voor de zwakkeren. "Mijn vrouw schreef: 'Jo, bemoedig de mensen maar, want ze hebben het zo nodig.' Dat is de rode draad", zegt Bosma geëmotioneerd.

Dat briefje herinnert hem aan zijn overleden vrouw. "Terwijl we dertig jaar lang onder de meest moeilijke doelgroep (dak- en thuislozen, red.) werkten, leefden, woonden, was de liefde van mijn lieve Ina gigantisch. Zij was liefde. Dat was niet alleen dat briefje, maar ook naar de mensen toe."

Bosma wil jongeren een boodschap meegeven. Wat in zijn ogen belangrijk is: "Elkaar zien, elkaar ontmoeten, elkaar iets gunnen. Kijk naar elkaar om. En blijf beseffen dat de zin van het leven uitsluitend op immaterieel gebied is. Niet op het materiele."